Yaz Başı

Bazen değişir insan. Minik minik olur kimi zaman, aniden oluverir kiminde de. Zaman denen sanallık salınmaya devam ettikçe üzerimizde, hücrelerimize eşlik etmesi gerek ruhumuzun da. Parça parça değişmesi, gelişmesi ve dahası güzelleşemesi gerek. Her zaman olmaz. Olmayınca da kucağı açık olmalı öte yandan, yoksa farketmiyor insan aradaki farkı !

Konuya teğet girizgah sonrası asıl mevzuya gelelim;

Yoğunuz bu aralar. Çocuklardan sonra hep yoğun, hep yorgun, hep telaşlıyım ya, neyse… Durulmaya, yavaşlamaya çabaladıkça, biri ittiriyor sanki beni. Yapmam gerekenleri düşünmek bile gerilmeme yeterli. Koşmam gerek. Öte yandan ben ilerledikçe ekleniyor yapılacaklar listeme bir şeyler hızla.

Buğday Derneği’nin 10. Yıl kutlamaları oldu Bomontiada’da. Güzeldi. Çocuklar gerçekten deli eğlendiler. Bomontiada güzel mekan. 12 yıldır görmediğimiz bir arkadaşımızla karşılaştık. Uzun süredir görmediğimiz bir diğeri ile görüştük. Çok sevdiğim bir arkadaşımı kızları, torunu ile beraber görme şansım oldu. Annem, kardeşlerim, arkadaşlarım… Bak yaşarken pek farkında olmuyorsun da, sonradan düşününce daha da güzel bir gün olduğuna kanaat getirdim. Anılar böyle oluşuyor. Çocukların hafızasında da eminim bu çılgın oyunlu gün benzer bir tat bırakacak. Mızıklamalar bir yana, o coşkuyu hatırlayacaklar çocukluklarına dair. Gidin bir ara Bomontiada’ya. Hem derneğe de uğrarsınız. Babylon da orda. Bahçesi çocuklar için biçilmiş kaftan. Yemeli içmeli organizasyon olur hatta.

Jimnastikte son hafta idi. 3 yıldır yüzme, jimnastik derken kurslara ve Boğaziçi’ne veda ettik. Çocuklar Hisar kampüsünde epey vakit geçirdiler. Yolunu ezberlediler. Bahçesinde ağaca tırmandılar, arkadaşları ile oyunlar oynadılar. Yazını, kışını, baharını doya doya yaşadılar. Jimnastik için Fatih Hoca var. Gencecik, pırıl pırıl bir eğitmen. Çocukların dilini çözmüş. Harika hareketleri de, yemekten görgüye bir dolu güzel bilgiyi de oyunla beraber çocuklarla paylaşıyor. Onları dilleri dışarda, yanaklar kıpkırmızı, suratlar gurur ve mutlulukla parlar halde öğrendiklerini heyecanla paylaşmak üzere salondan fırlarken görmek çok zevkliydi.

Sonra boğaz enfensiyonu oldum. Aslında önce kızım oldu. Yutamıyorum, su içemiyorum dedikçe kaale almadık. “Geçer, dinlen, sıcak çorba iç” dedik. Yattı 2 gün halsiz ve hafif ateşli. Ettiği nazları kucaklayarak, ağrıyan yerlerini öperek iyi ettik. Bizim doktora bile göstermeye gerek görmediğimiz durum bende oluşunca vehametinin ayırdına vardık. Yavrum nasıl daynamış hakikaten! Ben yorgan döşek 3 gün iptal. Su bile içemedim. Kafam kadar antibiyotik ile ayağa kalkabildim. Anladım kuzunun yaşadıklarını ve bir kez daha saygı duydum. Sağlam bünyesi oluyor çocukların, kesin bilgi yayalım…

Anne kız günü yaptık. Bir ara anlatırım. Çok iyiydi be, çok hem de… Baba oğul günü de öyleymiş. Bir ara da anne oğul ve baba kız günlerimiz olacak. Tavsiye ederim hararetle, tadı damağımda zira.

Sonra kardeşimgiller taşındı. Yeğenimi bekliyoruz. Onlar hem yavrularını, hem de annemleri bekliyorlar. Haliyle kocaman bir eve taşındılar. Ev şahane. Oğlum 2 gece yatıya misafir kalmak suretiyle keyfini çıkardı. Mutluluk ve huzur versin, evleri neşe içinde cıvıldasın… Annem hayatındaki bilmem kaç yüzüncü taşınma ve yerleşme operasyonunu tamamladıktan sonra, bir sonraki zorlu görev için bizim malikane sınırları içine dahil oldu.

Ev ahalisi olarak çok mutluyuz. Çocuklu eve gelen anne bir ayrı güzel, bir ayrı can oluyor. Bak bu da kesin bilgi, bunu da yayalım.

Yoğunluk devam ediyor. Bir süre önce tohumları atılan, yavaş yavaş gelişen yaşam projemiz yeni bir evreye taşınmak üzere. Heyecanlı, telaşlı, umutlu, mutluyuz. Ailemiz adına güzel bir şeyler yaptığımıza inancımızla günleri doldurarak yaşıyoruz. Günler dolu gerçekten güzelliklerle 🙂

Arada yıldönümü yaşanan GEZİ ruhu ile daha da iyimser, daha da inançlıyız.

Bi merhaba diyeyim dedim. Yazarak bir kez daha yaşayan, yazmadan bir yanım eksik kalanlardanım ne de olsa 🙂