Gariplikler

Hani bazen ‘bu kadar da olmaz’ dediğiniz olaylar vardır ya! Hani ‘tamam bir yere kadar da, bunun olması neredeyse imkansız’ deriz. ‘Birilerinin başına gelemez, çünkü zaten olamaz’ diye inanırız. İşte genelde ben yaşarım onları 🙂

Eminim hepimizin hayatı ‘anlatsam roman olur’dur. Benimki de gayet bilimkurgu türünde olabilir. Biraz mizah, çokça kurgu… Bunun da sebebinin benim şanslı veya şanssız olmam değil, sonuna kadar ipin ucunu bırakmamam olduğuna karar verdim. Vazgeçmek bendeki lugatte çoğunlukla aklıma gelmeyen bir kelime. Aklıma geldiğindeyse olay zaten kendiliğinden bitmiş oluyor. O sebeple de dibine kadar mücadele ve komikli olaylar zinciri ile bol bol olasılıkların zorlanması, bende normal olaylar babında zuhur ediyor…

Genelde de elimde hikayesi bol, inanması zor, yaşaması mucize, anlatması şahane, güldürmeli, kızdırmalı, hayretle karşılanmalı, defalarca yarıla yarıla gülerek anlatmalı, en son noktada faydası bol çıkarımlı yaşanmışlıklar kalıyor. Esasında bir noktada teker teker yukarıda yazdıklarımın hepsine sahip “başımdan geçenler” dizisi oluşturmalı. Fareler yiyecek korkusu ile ev değiştirten; 11 Eylül sebebiyle kapatılan konsolosluktan son vizeyi alan; bir evde 7 kişi yaşayıp, yazın göbeğindeki doğumgününü yoğun yağmurla evde tek başına geçiren; saatlerce önce havalimanına gelip, sigara içerken, hem de İskoçya uçağını kaçıran, buna rağmen 2 gün sonra inatla aynı noktada uçağa binen… bir insana dair hikayeler bunlar… Hala inat ve ısrarla, sabır ve hoşgörüyle hala yaşadığım hikayeler 🙂