Yollar

Yolu da, yolculuğu sevdiğim kadar severim. Gidilecek yerin heyecanı, yolculuğun coşkusuna mani olmaz bende. Çocuklarla olan yolculukların zevki daha da bir başka. Yolculuk minik taşınmalardır. Bedeni ruhla beraber alıp çıkınına, düşersin yola. Sen gittikçe akıp giden manzara gibi çoğalır ruhunun türküsü. Cıvıl cıvıl bir rüzgar okşar, kıpır kıpır yüreğini. Güzeldir, hatta harikadır yollar da, yolculuklar da…

Son 3,5 aydır her hafta şehirlerarası yolculuk yapıyorum. Tek başıma. Uçakla ve otobüsle. Havalimanlarında, otogarlarda, bekleme salonlarında, mola yerlerinde bir başıma gidiyorum; geliyorum. Yanımda minik bir çanta oluyor ve kitaplarım, suyum, bisküvilerim, yorgunluklarım, yılgınlıklarım, kızgınlıklarım, zorunluluklarım, özlemlerim, heyecanlarım, yarım kalmışlıklarım… Telefondan bana eşlik eden dostlarım… Tanıdık mekanlara, tanıdık yüzler ve aşina duygular eşlik etmeye başlıyor bir süre sonra. Ucu ucuna eklenen yollar bitmez hale geliyor. İşin heyecanı, sıradanlığa; yolculuğun zevki, mecburiyetlere bırakıyor yerini. O yüzdendir her hafta yanımdaki kitabın değişmesi. O yüzdendir rutinimin olmayışı. Bu sıradanlığa kapılmamak, içimdeki yolculuk aşkını bitirmemek içindir bu minik dokunuşlarım…

Çocuklar da alıştılar bizim gibi bu git-gel’lere. Normalleştirdiler bu garip durumu. Daha fenalarını düşündükçe yüzümüzde sevimli bir gülümseme ile metanetle ve kalender bir kabullenişlikle yaşıyoruz bu zamanları. Üstüne bir kez daha taşındık 🙂 Bu sefer ayrı bir şehre değil, aynı sokağa neyse ki! Tedbil-i mekanda ferahlık, taşınmada alışılmış bir zorluk var. 4 gün içinde evi bulmuş, eşyaları toparlamış, taşınmış ve hatta yerleşmiştik bile. Yorulduk ama değdi. Belki şöminemiz yok artık, ama şömine başındaki keyifli zamanlarımızın anıları bizimle. Hala zeytin ağaçlarımız, bir minik bahçemiz, ısıtabildiğimiz bir evimiz ve üstüne nefis bir manzaramız var. Yeni yuvamızda da mutluyuz çok şükür…

Tüm bu beklenmeyen süreci bir yolculukmuşcasına kucaklıyoruz. Bize getirdiklerinin, bizi daha güçlü ve zengin kıldığına inanıyoruz. Zorlukların altından hepimiz elbirliği ile kalkıyoruz. Bunun da ayrı bir zevki, tatlı bir gururu var aslında.

Hayatta durduğun yerden daha önemli aslında ona baktığın yer 🙂 Biz hayatımızda, ülkede ve dünyada yaşananlara, tüm bu olan bitenlere inat umudu, gayreti, sevgiyi ve direnmeyi seçtik… Hayat bizim…