Egodaki Bal

Herkesin bir parmak çaldığı bal kavanozundaki mamul gibi yüreğim; ekşi, kekremsi, bozulmaya yüz tutmuş… Ülkemi düşünüyorum heyhat… İçimde bir yandan bahar dalları tomurcuklanıyor oysa!!!

Günlük hayatım bir dolusunun hayaline gıybet, bir dolusuna bir haber… Büyük resim, yeri geliyor şenliklerde cıvıl cıvıl, yeri geliyor kapkara bir çocuk resminde kendini saklıyor. Ah be yüreğim, sen miydin düşecek bu hallere! Sen ki fokurdayan öfkeydin yaşanan haksızlıklara…

Şimdi dindi acısı ruhumun, aralandı kapkara bulutları zihnimin; aldı planlar, projeler, hayaller yerini… Ah o Kurtuluş Savaşı mıydı yaşadığı bir kaç kuşak öncesinin. Ah o emek miydi tüm dünyanın önünde eğildiği? Ah o günler o denli uzak mı sana ey yaşayan insan günümüzde? Dur da bir yavaşla ve dön ruhunun derinine, bir bak kendine başını koyduğunda yastığına… İtiraf et ve silkelen… En yakın çıkış sandığın kadar olanaksız ve uzak değil. Onurunla ve sevgiyle yaşamak o kadar da zor değil. Bir bak kendine.

Belki elindekini bilip, eldeki kadar tüketmektedir kurtuluş. Bir bak hele. Belki de egonun içine saklanmıştır kendine bir türlü konduramadigin kurtuluş, bunca senedir….