Bir banktayım. Etrafımda nefis sonbahar çiçekleri, renkleri, kokuları. Arılar vızır vızır ve çifter çifter kelebek dolu ortalık. Uzakta denizin üstünde güneş parlıyor. Son derece muhteşem bir görüntü bu. Verdiği his de öyle ya!
Parkta oturmuş kitabımı yudumluyorum. Çocuklar koşturup oynuyorlar. Arada bir gelip önümdeki tulumbadan su çekiyorlar. Akşam sıcacık hissettiriyor kendini ve suyun serinliğine teslim oluyor.
Sanki müftülerin evlendirme yetkilerini onaylayan yasa meclisten geçmemiş gibi. Sanki eğitim sistemi her geçen gün daha da çökmüyormuş gibi. Ülke siyasetin zavallı oyunlarına teslim olmamış, insanlarında umut ve yaşama sevinci kalmış gibi.
Bu anın fotoğrafını iyi çek pampa, ileride çok ihtiyaç olacak gibi….
Anne Gözüyle 
Gündemi takip etsem bir türlü etmesem binbir türlü…
BeğenLiked by 1 kişi
Aynen öyle…
BeğenBeğen
Yazdım yazdım sildim, gittim gittim geldim. Bi tane mi takip ettiğim blogger, bir satır arasında yer vermez dedim. Kendim de yazamadım 😦 Bu korku imparatorluğu ne zaman bitecek. Kendimize saygımızı kaybediyoruz artık. Neyse ki buraya uğradım, iyi ki sen buralardasın :((
Hiç bişey yokmuş gibi çek pampa, güzel başlık…
BeğenLiked by 1 kişi
Sorma, sorma… Yazmak kolay da, bir derde çare olduğu yok ki. Daralıyorum inan. Epey zor zamanlar aslında da, bakma sen, yok sayarsak yokolacağını sanıyoruz sanki.
BeğenBeğen