Sıkıntı Sebebi

İçimdeki sıkıntıyı ne 90 yaşındaki ananenim uyluk kemiğini kırıp, hastanede olması ve ülkenin bas bas bağıran ama kendini dinletemeyen çöküşünün başlaması gibi elle tutulur sebeplere, ne de güneş tutulmasının son vurgununu yapması gibi sudan sebeplere bağlayamıyorum. Evi mi temizlesem, kendimi dikişe veya kitaba mı vursam, olmadı alıp kuzuları zeytinlikler içinde yürüyüşe mi çıksam bilemiyorum. Ardı ardına sıralanan yapılacaklar listesi bünyemi zorluyor bir yandan. En iyisi bir kahve yapayım kendime diyorum, midem kaynıyor öte yandan. Ellerim mi, yüreğim mi titriyor ayırt edemez haldeyim.

Oysa gün güzel. Kaz dağının rüzgarı geliyor Ege üzerinden. Yüzüme yüzüme sallamasam şu sosyal medyanın çığırtkanlığını epey de habersiz olurum sanki kara bulutlardan. Evde stok yapalım derdine düştük milletçe. Oysa ambar boşalmaya yüz tutmuşken, batan geminin suyunu kürekle boşaltmaya benziyor durumumuz.

Kardeşim, güzel ailesi, minik oğlu ile Avrupa’yı katetti, Norveç fiyordlarından fotoğraf gönderiyor. Bazı güzel hayaller gerçekleştiğinde anlam katıyor hayata insan. Seviniyorum.

Kendime bakıyorum, gerçekleşen hayallerimi mercimek ve fasülye torbası dikerken, kütüphanede gelenleri karşılarken, balkonumdan denizin dalgasını seyreylerken, sabah uyanmak için zorunluluk değil, güzel sebepler bulurken görüyorum. Öyle huzur ve gülümseme dolu ki bunlar, şükretmekten başka, yaşamaktan başka, umudu korumak ve mutlu olmaktan başka bir şey gelmiyor elimden.

Kozama sarınsam, aileme sarılsam, yüzümü doğan günün ışığına gömsem, geçer mi dersiniz sebebini bulamadığım sıkıntı? Bazen öldü sanılan bir çiçeğin tomurcuğuna sevinir gibi, bulutlar da nedensiz ve aniden dağılır mı dersiniz?

Batan geminin farklı yönlere dağılan yolcuları, nasılız bugünlerde?