Bu yazıları mümkün olduğunca yazacağım. Çünkü bir dönemin muazzam değişiklikler ve devasa bilinmezliklerle devrilişine dair görebildiklerimizi kayıt altına almamız gerek diye düşünüyorum. Sıradan birinin gözünde neler yaşandığını yazmalı birileri de.
Dünyadaki salgın hastalıklar, hele de hızlı yayılan virüs benzerleri arada kendini gösteriyor. AIDS’in ilk yaygınlaştığı dönemi gayet net bir şekilde hatırlıyorum. Epey kabusu olmuştu insanların. Sars, Ebola gibi salgınlar ülkeye pek uğramadığı için sanırım oldu bittiye geldi bizde. Oysa şimdi, aynı anda ve büyük bir şiddetle her ülkeye saldıran Korona ciddiye alınmayacak gibi değil.
Büyük resmi görebilmemiz mümkün görünmüyor şimdilik. Fakat yaratacağı etkinin muazzam olacağına ikna olduk sanırım. Yaşayarak görmek zorundayız.
Korona 17 gündür ülkede. Aradan geçen bu sürede kişi sayısı 3.629 kişiye yükseldi. Bu muazzam bir hız. Bu nedenle okullar 3 haftadır tatilde. 1 ay daha tatil devam edecek. Sonrası da parlak görünmüyor. Hastaneler teyakkuzda. İnanılmaz önlemler alınıyor. Evde karantina altındayız. Resmî bir açıklama değil ama sürekli dile getirilen bir önlem. 65 yaş üstü kişilere sokaklar yasak. Onlar adına alışverişi polisler yapıyor. Pek çok işyeri evden çalışmaya başladı. Marketler ilk şokla boşaldı ama yavaş yavaş durumun uzun süreceğini idrak etmeye başladı halk.
Bu durum neredeyse tüm ülkelerde aynı. Dünya evde. Devletler ardı ardına tedbir önemleri açıklıyor. Ah yazacak ne çok şey varmış olanlara dair.
Belki yavaş yavaş, sindire sindire yazmak gerek… Tarihe notlar bugünlük bu kadar olsun…
Anne Gözüyle 