Bu günler epey tarihe geçmeye aday, büyük büyük değişimlerin oluverdiği, sadece bölgeleri, tek tek insanları değil tüm dünyayı, toplumları etkileyen günler. Muazzam değişimlere evlere hapsolmuş şekilde tanıklık ediyoruz.
Biz aile olarak verdiğimiz kayıplar, alınan büyük kararlar ve değişiklikler ile karmakarışık olduk ve çok etkilendik süreçten. Babamı, teyzemi ve ananemi uğurladık. Kayıplar ve taşınmalar, ailenin dinamiklerindeki değişiklikler bambaşka insanlara dönüştürdü bizi.
Değişimin kayıplar kısmı çok can acıtıcı. Bataklıkta nefessiz kalmış, umudu tüketmiş ve gökyüzünden medet umar halde hissediyor insan kendini. Zaman saracak yaraları umarım. Henüz erken.
Diğer yandan hayata, insana, dünyaya, zamana bakış açım yerle yeksan oldu. Eğitim, tüketim, duygular, iletişim ve dahası dahası… Ne garip bir zamandır bu! Üzerinden yıllar geçmiş ve dönüp değerlendirme, dahası anlama şansına sahip oluruz diye umuyorum. Merak ediyorum. En çok da çocuklar üzerindeki etkisini görmeyi, – aynı zamanda bunun iyi bir etki olmasını- istiyorum. Bakalım daha neler yaşayacak şu faniler?