Dün akşam kocamla laf lafı açtı, laf döndü dolaştı, dayak konusuna geldi. Okullarda dayaktan, Türkiye’de ve dünyanın diğer ülkelerinde dayağa bakışa uzanan bir mevzu döndü durdu. Türkiye’de dayağın ceza ve disiplin aracı olarak ne kadar rahat kullanıldığından bahsettik.
Bu bakış açısı ile mesela lisede müdür odasına çağrıldığında, çocukların dayak yiyeceklerini bile bile ve dahası bunu kimseye şikayet etmeyeceklerinin bilinciyle gittiğini farkettik. Bu çok acı değil mi? Oysa çocuklara yaptıkları kötü davranışlar için anlamlı cezalar verebilsek daha etkin bir çözüme ulaşabiliriz belki. Örneğin arkadaşlarına baskı uygulayan çocukalra Sineklerin Tanrısı ve Pal sokağı Çocukları kitaplarını okumaları ve sonrasında kitabı tüm sınıfa bir sunum olarak anlatmalarını ceza olarak verebiliriz. Veya daha basit bir hatada, o ders boyunca tüm sorulara cevap vermeyi, konu hakkında bir resim yapmayı, sınıfın önünde şarkı söylemeyi, sınıftan en son çıkıp sınıfı düzenlemek ve havalandırmak sorumluluğu gibi. Eminim bir sonraki hatayı bilinçli yapmadan önce bir kez daha düşünecektir.
Oysa herkesin dayak yediği bir ortamda dayak bir ceza unsuru olarak görünmez. Arsızlığın aralanan kapısıdır olsa olsa. Genç beyinlere bunu özellikle de aile ve eğitim kurumlarlarının uygulaması bence acilen çözümlenmesi gerekli bir sorun.
Bu noktadan hareketle dayağın popüler kültürümüze bu denli yerleşmiş olması gerçeğine ulaşmak mümkün. Bunun son dönemdeki daha radikal ve acil sorunları düşünerek yakın zamanda üzerinde durulacak bir önemde görülmemesi doğal ne yazık ki. Peki bize düşen ne olmalı çocuklarımız için?
Biz birbirini destekleyen 3 çözümde karar kıldık:
1. Çocuklarımıza mümkün olan en erken zamanda kendilerini koruyabilecekleri şekilde dövüş sanatları konusunda eğitim aldırmak.
2. Ebeveynler tarafından örülmüş bir güvenlik kozasında değil, mümkün olan en geniş çerçevede sosyal hayata karışmalarını sağlamak.
- Fotoğraflar Lydvina Angue Ella’a aittir.
- Fotoğraflar Lydvina Angue Ella’a aittir.
3. Güvenlik, haklar ve özgürlük konularında mümkün olduğunca geniş bir bakış açısı kazandırmak.
Bu şekilde Türkiye koşullarında bir nebze daha korunaklı yaşamalarını sağlayabiliriz diye düşünüyoruz.
Allah tüm çocukları zalimlerden ve kötülüklerden korusun…
Anne Gözüyle 