Baharın ilk zamanları. Tomurcuk yüklü hava. Mis gibi gül kokusu sarmış etrafını. İçi gülümsüyor sanki. Birazdan hoş bir şey olacak gibi. Aniden evren kendine gelecek gibi. Olmazlar olacak, gidenler dönecek, bir yerden o en sevdiğin şarkı duyuluverecek gibi. Akşamı sabahı bırakmış, anın içinde rüzgarı estiren sadece senmişsin gibi.
Birazdan bahar tüm heybetiyle, koca çiçekleri ve yemişleriyle köşeden fışkıracak gibi.
Oysa yaz şimdi. Meyvenin kokusu yavaştan çürüğe çalar. Rüzgar daha deli eser. Toprak yarılır, içinden geçen sürüngenler bile nefessiz kalır. Kuşlar yorgun, hazırlanır yola. Sen bitkin. Değil mi ki, o baharın heyecanı sarmıştı seni? İşte ondan bütün halsizliğin. Çünkü yine sonbahar kapıda. Umutlar yine başka bahara….
Anne Gözüyle 